W celu poszukiwania skutecznych leków przeciwpromiennych zsyntetyzowaliśmy związki tetrahydrotiazolowe, w których chlorowodorek 2,2-dimetylotetrahydrotiazolu (chlorowodorek 2,2-dimetylotetrahydrotiazolu) chlorowodorek 2-dimetylotiazolidyny (DM TD) wykazuje istotne działanie ochronne przed uszkodzeniami spowodowanymi promieniowaniem jonizującym u myszy i przeciwko promieniowaniu γ 60Co 3,25 Gy w pojedynczym napromieniowaniu całego ciała u psów, dożylnie lub domięśniowo albo wymaz z jamy ustnej lub skóry ma lepsze działanie ochronne [2]. Lek jest stosowany u pacjentów poddanych radioterapii nowotworów i ma pewien wpływ na zmniejszenie odpowiedzi na radioterapię, ale lek ma wady, takie jak zapach, wchłanianie wilgoci i tak dalej. Aby przezwyciężyć powyższe niedociągnięcia, zsyntetyzowaliśmy jego sole z kwasami organicznymi.